Fetih Suresi, Kur’an’ın 48. suresi olup 29 ayetten oluşmaktadır. Sure, Maide Suresi’nden önce, Cum’a Suresi’den sonra indiği inancına sahiptir. İsmini “feth” kökünden alan sure, zafer ve galibiyet anlamına gelmektedir. Surenin ilk ayeti, Müslümanların yakında kazanacağı zaferi ve Mekke’nin Fethi’ni işaret etmektedir.
Fetih Suresi, İslam peygamberi Muhammed’e Hudeybiye Antlaşması sonrasında beraberindekiler ile Medine’ye dönerken indiği düşünülmektedir. İsmini “feth” sözcüğünden alan sure, zafer, ele geçirme, açmak ve yardım etmek gibi farklı anlamları içermektedir. Surenin Mekke’nin Fethi ile ilgili olduğu ve geleceğe dair bir haber niteliği taşıdığı inanılmaktadır.
Muhammed’in Medine’deki hakimiyetinin ikinci devresinde (628) nazil olduğuna inanılan Fetih Suresi, Mekke’nin Fethi’nin müjdesini veren bir sure olarak yorumlanmaktadır. Surede tarihi olaylar, cihat, müşriklerle yapılan anlaşmalar ve Mekke’nin fethedileceği konuları ele alınmaktadır.
Fetih Suresi, İslam’ın barış ve anlaşma olgusunu desteklemektedir. Surede aynı zamanda Müslümanlara güven verilirken, iman düşüncesi güçlendirilmekte ve cennet vaadi yapılmaktadır. İslam inancına göre, surede Peygamber Muhammed’in peygamberliği ve Allah’ın gücü vurgulanmaktadır.
İslam dininde İslam’ı yayma amacıyla savaşların kültürel ve dini etkileşiminin önemli olduğu belirtilmektedir. Fetih Suresi de Osmanlı İmparatorluğu’nun yükselişinde etkili olduğu düşünülen gazi tezi ile ilişkilendirilmektedir. Tarihsel olaylarda ve savaşlarda bu surenin okunduğu bilinmektedir. Sure, aynı zamanda çeşitli araştırmaların da konusu olmuştur.
