İhlas Suresi, en eski Kuran surelerinden biri olan ve Mekke Dönemi’nde indirildiği bilinen bir suredir. Bu sure, Kur’an’ın 112. suresidir ve sadece 4 ayetten oluşmaktadır. İslam dininde tevhid inancının temelini oluşturan İhlas Suresi, samimiyet, içtenlik ve Allah’a bağlılık gibi kavramları içerir.
Surenin adı olan “İhlas”, samimiyetle bağlanmak anlamına gelmektedir ve bu surede Allah’ın birliği ve eşsizliği vurgulanmaktadır. Surede belirtilen ayetlerde Allah’ın samed (her şeyden bağımsız) olduğu ve hiçbir şeye ihtiyacı olmadığı vurgulanmaktadır. İslam inancına göre Allah, varlığına tek başına tapılması gereken yaratıcı bir tanrıdır ve başka hiçbir varlık Ona denk değildir.
İhlas Suresi’nin son ayetlerinde ise Allah’ın çocuk sahibi olmadığı, doğurmadığı ve doğurulmadığı vurgulanmaktadır. Bu ayetler, İsa Mesih’in Tanrı’nın oğlu olduğu inancını reddetmektedir. Allah’ın benzersiz ve eşsiz olduğu vurgusuyla, yarattıklarının da O’na denk olmadığı ifade edilmektedir.
İslam inancında Allah’ın 99 ismi arasında yer alan “samed” kelimesi, İhlas Suresi’nde “hiçbir şeye muhtaç olmayan” anlamında kullanılmaktadır. Bu kelimenin Mezopotamya mitolojisindeki güneş tanrılarıyla benzerlikleri, tektanrıcılığın önemini vurgulamaktadır. İhlas Suresi, Allah’ın birliği ve eşsizliği konusunda önemli bir vurgu yaparak İslam’ın temel inançlarından birini temsil etmektedir.
