Rum Suresi, Kur’an’ın 30. suresidir. Sure, 60 ayetten oluşmaktadır. Adını ikinci ayette geçen “er-Rum” kelimesinden almıştır, bu kelime Doğu Roma İmparatorluğu ve Roma yurttaşı kişileri tanımlamak için kullanılır. Surede Doğu Roma ve Sasani imparatorlukları arasındaki çatışmalar, kıyametin hâlleri, Allah’ın kudretine ve birliğine işaret eden meseleler ve Kureyş kabilesinin İslam’a karşı tutumu gibi konular ele alınmıştır.
Müslümanlar için Rum Suresi, Bizanslılar ve İranlıların savaşlarına dair geleceğe dair bilgiler içerdiği için büyük önem taşımaktadır. İslam peygamberi Muhammed’in çağrısı sırasında Doğu Roma ve Sasani İmparatorlukları arasında devam eden savaşlar, Müslümanlar arasında büyük merak uyandırmıştır.
603 yılında, Sasani İmparatoru II. Hüsrev, Bizans İmparatoru Phocas’a savaş açarak Antakya, Şam ve Kudüs’ü ele geçirmiştir. Bu süreçte Hz. Muhammed ve Müslümanlar da, savaşın sonucunu merakla takip etmişler ve ayetlerde bahsedilen zaferi beklemişlerdir.
Bizanslıların Sasani’lere karşı önemli zaferleri kazandığı dönemde Müslümanlar arasında sevinç hakim olmuştur. Aynı dönemde Hz. Ebû Bekir’in, Mekkeli paganlardan biriyle bahse girerek yaşadığı olaylar da günümüze kadar ulaşan bilgiler arasındadır.
Rum Suresi’nin bazı ayetlerinde savaşın gerçekleştiği yer ve zamanın detaylarına dair ipuçları bulunmaktadır. Bazı yorumcular, suredeki bu ayrıntıların gelecekten haber verme işlevi gösterdiğini ve Kur’an’ın mucizevi yapısını desteklediğini düşünmektedirler. Surede kullanılan ifadelerin anlamı ve geçtiği olaylar üzerine yapılan çeşitli yorumlar mevcuttur.
